سلام...

با دعا کردن است که انسان به خدا می رسد و خدا به ذهن او راه می یابد.انسان محتاج خداست،درست همان گونه که به آب و هوا نیاز دارد.   (دکتر الکسی کارل)

امروزه بسیاری از دانشمندان قدرت دعا را تایید کرده اند.دکتر الکسی کارل نامزد مشهور جایزه نوبل گفته است: دعا قدرتمند ترین صورت انرژی است که انسان می تواند تولید کند.دعا چون نیروی جاذبه واقعی است.من بیمارانی را دیده ام که از انواع درمان ها

نتیجه ای نگرفته اند، اما فقط با قدرت دعا توانسته اند بهبود یابند.دنیای امروز در آستانه انهدام ایستاده است.چرا؟زیرا مردم دعا کردن را فراموش کرده اند.ما عمیق ترین منبع نیرو و کمال را بی استفاده نگاه داشته ایم.

بابسنBabson آمارشناس بزرگ قرن نوشته است:ایمان بزرگ ترین منبع بلا استفاده

دنیاست و عظیم ترین منبع نیروی بلا استفاده دنیا، دعا ست .

یک روز پییر کوری ( شوهر ماری کوری ) یکی دیگر از نامزدهای جایزه نوبل در آزمایشگاهش بر روی میکروسکپی خم شده بود و در آن نگاه می کرد.دانشجویی وارد شد و متوجه میکروسکوپ نشد.تصور کرد پییر کوری مشغوئل دعا کردن است پس آهسته به طرف در خروجی آزمایشگاه رفت، اما پییر کوری او را صدا زد.

دانشجوی مزبور گفت : قربان تصور کردم که شما مشغول دعا کردن بودید.پییر جواب داد:

بله من مشغول دعا کردن بودم.و بعد به سراغ میکروسکوپش رفت و اضافه کرد: همه علوم

تحقیقات و مطالعات، دعا برا آن است که خدا رازهای ابدیش را بر ما آشکار کند، زیرا خداوند رازهایی دارد و فقط زمانی پرده از آنها بر می دارد که انسان مشتاقانه به جستجوی گشودن آنها باشد.خداوند همه رازهایش را عیان نکرده است، بلکه پیوسته خود،برنامه ها و حقایقش را بر کسانی که به جستجوی آنها هستند متجلی می کند.

فردای ما به امروز و امروز ما به چگونه آغاز کردن روزمان بستگی دارد.نخستین کاری که صبح هر روز انجام می دهیم، تمام روز ما را شکل می دهد.در اکثر موارد ما صبح هایمان را با رنجیدن از مسائل کوچک خراب می کنیم و بدین ترتیب روز ما هدر رفته است.ما باید مواظب باشیم که صبحمان را به خوبی آغاز کنیم تا روزمان به خوبی بگذرد.

گفگو با خدا باید هر صبح و پیش از انجام هر کاری بهترین و مهمترین جزء برنامه روزانه ما باشد.گفتگو با خدا دعا نام دارد.دعا کار پیچده ای نیست.بسیار ساده و مانند گفتگو با یک دوست است.فرض کنید که قرار است دوستی به دیدنتان بیاید.شما به طور طبیعی همه رازهای قلبیتان را با او مطرح می کنید.از رویا ها،آرزوها،خواسته ها و نقشه هایتان برایش می گویید و از او می خواهید که به شما کمک کند.

خدا، دوست ماست بهترین دوست.برای دعا کردن لازم نیست به معبد زیارتگاه یا مسجد برویم.رفتن به چنین جا هایی خوب است زیرا این مکان ها سرشار از امواج مطهر،مقدس و قدرتمند هستند.اما برای آن که قادر باشیم دعا کنیم نیازی نیست به مکان خاصی برویم.

خدا در همه اوقات و در همه جا با ماست؛فقط لازم است که چشمانمان را ببندیم،دنیای بیرون را کنار بگذاریم و به خدا بیندیشیم ((او)) آنجاست.

دعا با صحبت کردن با خدا شروع می شود.اما زمانی که ساکت می شویم خدا با ما سخن می گوید.تا زمانی که به صدای خدا گوش نداده ایم در راه دعا چندان پیش نر فته ایم.

در آغاز ما صدای خدا را نمی شنویم؛ اما بیایید مطمن شویم که (( او ))صدای ما را

می شنود.ما خدا را نمی بینیم اما او ما را می بیند.در زندگی هر جوینده زمانی می رسد که قادر می شود خدا را ببیند و صدایش را بشنود.خدا را می توان دید.خدا را می توان لمس و احساس کرد.صدای خدا را می توان  شنید،اما نه با حواس پنجگانه.او واقعی تر از همه چیز هایی است که ما با حواسمان در یافت می کنیم،اما برای آن که بتوانیم او را ببینیم، تلاش و همت زیادی لازم است و این تلاش همانا بیدار کردن شوق و طلبی شدید و میلی عمیق به خداست که چشمان ما را از اشک لبریز می کند.شری راماکریشنا قدیس و عارف بزرگ هند گفته است: خدا را طلب کنید همچون عاشقی که معشوقش را میخواهد؛ همانند فقیری که نیازمند طلاست؛یا غریقی که یک نفس را می طلبد.

التماس دعا...