بهرام صادقی

بهرام صادقی نویسنده معاصر ایرانی در ۱۵ دی ماه ۱۳۱۵ در نجف آباد اصفهان دیده به جهان گشود. وی نویسنده داستان کوتاه و از مهم‌ترین چهره‌های اصفهان است.یک مجموعه داستان کوتاه به نام سنگر و قمقمه‌های خالی و همچنین یک داستان بلند به نام ملکوت از وی باقی‌مانده‌است.اغلب داستان‌های وی نمایانگر فروپاشی و بیهودگی زندگی شهری است. وی سرانجام در۱۲ آذر۱۳۶۳ به دلیل ایست قلبی در تهران درگذشت. او تا سال ۱۳۳۴ در اصفهان زندگی کرد و سپس برای ادامه تحصیل در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، به تهران سفر کرد.از سن بیست سالگی هم‌زمان با تحصیل در رشتهٔ پزشکی، داستان‌هایش را در مجلات ادبی به چاپ می‌رساند. وی پس از سی سالگی کمتر می‌نوشت. اولین داستان کوتاه‌اش وقتی بیست سال سن داشت منتشر شد و «ملکوت»، تنها داستان بلندش، را در بیست و پنج سالگی منتشر کرد. برخی منتقدان ملکوت را با رمان بوف کور صادق هدایت مقایسه می‌کنند.مجموعه داستان «سنگر و قمقمه‌های خالی»، داستان بلند «ملکوت» و چند داستان کوتاه پراکنده، کل آثار او را تشکیل می‌دهند. همین دو کتاب چاپ شده آن‌قدر بود که او را از بزرگ‌ترین داستان نویسان معاصر ایران و صاحب سبکی پیشرو بدانند.

ملکوت نام رمانی اثر بهرام صادقی است که منتشر شده است.ملکوت با روایت حلول جن در آقای مودت شروع می‌شود .داستان این کتاب در یک نشست چند ساعته نوشته شده‌است.این داستان بلند که اولین بار در جلسات ادبی جنگ اصفهان خوانده شد تنها اثر بلند بهرام صادقی است.فیلم ملکوت به کارگردانی خسرو هریتاش، محصول ۱۳۵۵ برداشت آزادی از این کتاب است.