عمولا در هنگام زایمان در بیمارستان های عمومی در حدود یک دقیقه پس از تولد بند ناف با زدن گیره مسدود می شود. در زایشگاه ها ممکن است این زمان تا ۵ دقیقه به تاخیر انداخته شود. بعد از زدن گیره، بند ناف بریده می شود. این عمل دردی ندارد زیرا بند ناف عصبی ندارد. با توجه به سفت بودن بند ناف برای بریدن آن باید از ابزار کاملا تیزی استفاده شود. با توجه به اینکه بریدن بند ناف پس از توقف نبض بند ناف (۵ تا ۲۰ دقیقه پس از تولد) انجام می شود، معمولا خون ریزی قابل توجهی رخ نمی دهد. پس از بریدن بند ناف، یک گیره پلاستیکی روی باقی مانده بند ناف قرار داده می شود تا زمانی که بند ناف خشک شده و کاملا بسته شود. ۷ تا ۱۰ روز ممکن است طول بکشد تا باقی مانده بند ناف خشک شود و بیفتد.

بند ناف از ژله وارتون تشکیل شده است. یک ماده ژلاتینی که عمدتا از موکوپلی ساکاریدها ساخته شده است. بند ناف حاوی یک ورید حامل خون اکسیژن دار و مواد مغذی به سوی جنین و دو شریان است که خون بدون اکسیژن و مواد مغذی را از جنین خارج می کنند. گاهی تنها یک ورید و یک شریان در بند ناف وجود دارد. این وضعیت ممکن است با برخی ناهنجاری های جنینی همراهی داشته باشد، اما همچنین ممکن است با مشکلی همراه نباشد.

بر خلاف بقیه بدن، ورید نافی خون اکسیژن دار و شریان نافی خون بدون اکسیژن را حمل می کند (تنها جای دیگر بدن که این گونه است وریدها و شریان های ریوی هستند که ریه ها را به قلب متصل می کنند) اما این نام گذاری ورید و شریان نافی تنها به این حقیقت مربوط می شود که ورید نافی خون را به سمت قلب جنین می آورد و شریان نافی خون را از آن خارج می کند.

بند ناف از راه شکم وارد بدن جنین می شود، جایی که بعد از جدا شدن بند ناف، به ناف بدل می شود. ورید نافی درون بدن جنین به سمت شیار عرضی کبد می رود و آن را به دو قسمت تقسیم می کند. یکی از شاخه های آن به ورید باب کبدی متصل می شود و خون را به درون کبد می برد. شاخه دوم (داکتوس ونوزوس) حدود ۸۰ درصد خون ورودی را یا میانبر زدن کبد از راه ورید کبدی چپ درون ورید اجوف تحتانی می ریزد تا نهایتا به قلب برسد. دو شریان نافی از شریان های ایلیاک داخلی منشأ می گیرند در دو طرف مثانه حرکت می کنند و نهایتا وارد بند ناف می شوند.