راه‌های تشخیصی این بیماری شامل آزمایش‌های خون است که برای شناسایی کم خونی، اندازه‌گیری مایعات و الکترولیت‌ها به کار برده می‌شود. همچنین رادیوگرافی شکم نیز در برخی اوقات مورد استفاده قرار می‌گیرد.هرچند در طول اولین سال زندگی، نوزادان هر چیزی را به داخل دهان میبرند، چرا که این عمل تا حدودی موجب شناخت کودک از مواد پیرامون اوست، ولی از یک سالگی به بعد چون به طور نوعی، راههای دیگری برای کشف محیط باز میشود و امکان شناخت خوراکی از غیر خوراکی نیز مطرح میگردد، خوردن مواد غیر خوراکی پس از یک سال و نیمگی نابهنجار شمرده میشود.
    آیا کودک بدون اینکه فرهنگ یا آیین خانواده تعریف کرده باشد، موادی میخورد که به عنوان خوراکی و خوردنی در آن فرهنگ تعریف نشده است؟
    آیا برای خوردن مواد غیر خوراکی و یافتن آن جستجو و اقدام میشود؟
    آیا پدر و مادر، بخصوص مادر، نشانه هایی از عدم رشد روانی اجتماعی یا عقب ماندگی ذهنی و رشد نشان میدهد؟
    آیا والدین از نقش بی بدیل خود در مورد تغذیه و نحوه ی تغذیه کودک مطلع اند؟

کودکان مبتلا معمولا رنگ، گچ، مو یا پارچه و در سن بالاتر، فضولات حیوانی، شن، حشرات، ریگ و بزرگسالان، خاک یا گل مصرف میکنند که ناشی از ناسازگاری غذایی یا رسم و آیین مذهبی نیست. خوردن مواد سرب دار که منجر به مسمومیت سربی میشود و خاک و مدفوع که میتوانند انواع انگل های روده ای را انتقال دهند یا خوردن خاک رس و نشاسته که منجر به کمبود آهن و روی میشود و یا خوردن مو، سنگ یا شن که موجب بسته شدن روده میشوند از گونه های بدخیم این اختلال به حساب می آیند.