مد فشاری:

فشار اوج دمی (PIP) توسط کاربر تنظیم می شود، و اختلاف فشار بین ونتیلاتور و ریه ها منجر به انبساط ریوی می شود و این تا زمانی که فشار اوج حاصل شود ادامه یافته و  سپس بازدم غیر فعال شروع می گردد. حجم تحویلی  با هر تنفس وابسته به کمپلیانس  ریه و قفسه سینه است.

مزیت های نظری استفاده از مد های فشار مدار وجود یک الگوی جریان دمی با شتاب کند شونده است، که در آن جریان دمی همزمان با انبساط ریه ها متوقف می شود.  این الگو غالبا به توزیع همگن تر گاز در سراسر ریه ها منتهی می شود. با این حال، هیچ مدرکی قاطعی دال بر کاهش میزان آسیب ریه ناشی از ونتیلاتور و یا مرگ و میر کلی در این الگو وجود ندارد. با این وجود، تهویه فشار مدار محبوبیت قابل توجهی در مراقبت های ویژه برای مدیریت بیماران مبتلا به  ARDS   که در آن ریه ها به احتمال زیاد به توسط طیف گسترده ای از اختلال عملکرد آلوئولار مشخص می شود و همچنین بیشتر در معرض اثرات ترومای فشاری و ترومای حجمی به دست آورده است.

نقطه ضعف عمده این است که تغییرات پویا در مکانیک ریوی ممکن است به حجم های جاری مختلف منجر شود. ناگزیری نظارت دقیق بر تهویه دقیقه ای با عث شده است، سودمندی این مد در بسیاری از بیماران بخش اورژانس محدود شود. با این حال، دستگاههای جدیدتری موجود است که  می توانید تهویه فشاری را  با حجم تضمینی ارائه دهد، بطوریکه هر گاه لازم باشد برای ارائه حداقل حجم جاری از پیش تعیین شده، فشار اوج را افزایش می دهد